KUMBARA....

Biriktirmek insan, hep biriktirmek..Acılarımızı, sevinçlerimizi,aşklarımızı ve yüreğimizdeki sızıyı..Amansız acılarımızla başlarızı biriktirmeye,kanayan yüreğimiz doldurur kumbaramızı.Hayatımızı çevreleyen sorunlar örter birikimlerimizi,anahtarımız olur acılar hem açar hem kapatır kumbarayı..Bazen dört duvar olur birikimlerimiz çepeçevre sarar her yanımızı.Açmak istesekte açamayız bir türlü..Kilitlenir kumbaramız, dört bir yanda anhtar ararız, sevgi ararız açmak için kumbaramızı,hayatımızı..

İnsan korkar mı acılarını günyüzüne çıkarmaktan,çelikten kumbarasını nasırlaşmış yüreğini açmaktan..Öylesine biriktirmişsindir ki herşeyi, ölyesine doldurmuşsundur ki çelikten kumbaranı ve açmazlardaki yüreğini,hiçbirzaman sende olmamıştır doğru anhtar.Hayat senin hayatın olmaktan öteye gitmiştir.Biriktirdiklerin, ki acılarından ibarettir çelikten kumbaranı dolduran herşey,sen olmadan senli olan acılardır..

Bu günlerde herkes gitmek istiyor; dağlar, denizler çok uzaklara.Herkeste, herşeyde bir gitme isteği.Alıp götürmek istiyor herkes birikimlerini,korkularını ve çelikten kumbarasını dolduran tüm umutsuzluklarını..Bir sigara kadar kısa soluklu hayallerini, belirsizliklerini..Kumbarasında sevgiye dair küçük sevinçlerini,aşklarını yaşamını da götürebilir mi insan?Açabilirmi her anahtarla çelikten kumbarasını, saçabilir mi sonsuz gökyüzüne geleceğini?..İstesekte açamıyoruz kumbaramızı...

Önce sevmeyi bilmeli insan, baharı beklyebilmeyi uzun kışlardan sonra gelen baharı..Hayat küçük bir kumbaradır;acılarımız kadar sevinçlerimiz,umutsuzluklarımız kadar umutlarımızı koyduğumuz küçücük bir kumbara..Sadece bize ait olmalı bu küçücük kumbara,bizim sevinçlerimizi, bizim acılarımızı biriktirmeli içinde..Başka acıları taşıyamıyor artık bu yürek,açamıyor hayat denilen o küçük kumbarayı..sakla kendini küçük çocuk, koru yüreğini..!

20.05.2009
kemal