içimde bir martı..

“ İçimde bir kavram karmaşası.
İçimde bir şehir.
İçimde nerden çıktıysa sen…




İçimde bir martı;
Martı, martılığından utanmış, bir sessizlikte, -bak bu aralar sessizlik kelimesine de takılmış durumdayım, belki beni iyi anlatan bir sözcük buldum diye sevincimden- martı, martılığının kavramından habersiz, yalnızca uçma eyleminde bir martı.
Bak ağlattın ya onu, şimdi bir çocuk görse intihar eder.. uçurum kenarında bir çocuk düşlesem; düşlerim “düş” olmaktan vazgeçer oysa…
Düş ve düşmek kelimesini, birbirinden ayıran şey neydi hakikaten ?
Bir düş düşse mesela, parçalanan düş müdür, düşmek midir asıl olan ?


Kapitalizm yerleşmiş ülkeye.
İçimde de bir isyan başlamış, pankartları açılmış yüreğimin.
Bir ihtilal mi olacak ne, kapitalizm içime yerleşmiş benim.


Hayır olamaz !


Askeriye el koymuş, hükümet devrilmiş, benim çimenlerimi yoluyorlar..
İçime sahipsiz gecekondular yapıyorlar, yıkın onları diyorum, duymuyorlar..
İçimde bir ayaklanma başlamış, sosyalizmin ilk izleri silinmiş ülkeden, barışçıl kuşları uçurmuşlar içimizden.
Yine de, belki de bir sol yanım var.
Bu yüzden siyasete değil, yüreğime yakınım …


İçimde bir kavram;
Kavram ha uçtu ha uçacak içimden.
Nihavent makamında şarkılarımı söylesem ya da Marx'ın mezarından iki katre karanfil getirsem, hiç bilmediğim toprakların coğrafyasından.
Coğrafya utanmış ya coğrafya kavramından, çünkü hiç bilmeden bir dudağın coğrafyasını öpmeye kalkmışsın..”

alıntıdır..