BİTMEZ Kİ BENİM KENDİME YOLCULUKLARIM

bitmez ki benim kendime yolculuklarım
kendime dair
her yolculuğa çıkışımda
ben baharı bekledim
oysa ben baharda
hep gitmek istedim
kendimden uzağa kendime yakın
belki yıllardı üstümde ağırlığını taşıdığım
yada herşeymi ağırdı artık
ben zamana hep sadıktım
zaman benden aldı
ben eksilmedim asla
eksilen belki zamandı
beraberinde taşıdıklarını eksiltti
ben çoğaldım
ben azaldım
ama ben hep içimde
ben vardım
bir uzanabilsem kendime
kendi elimden tutunu versem bir yerden
tutundum da
tutunduğum rüzgar dı
her yalpanışımda hissettiğim
ben yalnızmıydım
ben neyden uzaktım
uzak olan neydi aslında
rüzgar her çarpışında tenime
içimde kanayan bir yarayı keşfettim
meyer ne çok şeymiş
bende biriktirdiğim zaman