Dinle doğaanayı birşeyler fısıldıyor, rüzgarın diliyle ağaç dallarında, ritmik bir şarkı akışı içersine giriyor. Yaprakların birbiriyle temsı. Kuşlarada ilham oluyor. Doğada bir senfoni uyanıyor. Birbirini geçmeyecek güzellikte herşey, sırasınca açıyor tüm çiçekler. Doğaana güzellik uykusundan uyanmış birşeyler fısıldıyor. Tüm renkler capcanlı,
Ya biz insanlar doğaanaya haksızlık etmiyormuyuz kirli yapışkan düşüncelerimizle, onu kirletmeye çalışmıyormuyuz. Kimin hakkı varki böyle kirliliğe sebebiyet vermeye. Çöpe atılmış duygular, kıpırdanışlarını canhıraş yaşıyorlar. Birileri önünden geçiyor bakışları tehlikeli, yerlerde insanlığın son demleri. Toprağa ekilince, yeniden yeşermiyor. Uyanın artık sizde insan olduğunu sananlar. Doğaana bereketlidir sevgi doludur, tükenmekte olan sizleri yeniden dönüştürecektir. Yeterki bir kulak verin dinleyin onu