RUHUM.....

RUHUM

Ruhum;
Beynimle yüreğim arasında
Met cezirler yaşıyor
Yokluğundan beri
Giderken ruhumu
Avuçlarında götürdün
Terkedilmiş kayıktan
Daha beter yüreğim
Dileazade ‘ nin gözyaşlarında
Kabaran bir deniz var
Sorgulayan bakışlarıyla
Seni arıyor
Tüm boşluklarda
Yalnızlığımın kadim dostu
Sağ kolum yok şimdi
Ağızdan dolma sözlerle
Başka eller yazıyor
Sana dair bir şeyleri
Bir annenin
Dinmeyen gözyaşında
Kopmaya hazır
Bir fırtına var şimdi
Bir yerlerde
Devrim gerçekleşse de
Hiç biri senin yarattığın
Devrimi başaramaz
Tek bir ağıtsın şimdi
Yürekler de
Fırtına koparan
Seni görmemek
Bir yıkım
Kokunu alamamak
Yıkımlardan daha zor
Sana sarılamamak
Karşımda oturur gibi
Duran boşluğa asılmak
Bu kadar zor
Sensiz olmak
Kocaman bir boşluk
Ve onun karanlığını bıraktın
Kendinle gurur duy
Bu devrim senin
Her şeyi yetim bıraktın
Şiirler dahi adsız kaldı
Hiçbir şeyin önsözü yok artık
Bütün gözler
Derinlerdeki uzaklığa kilitli
Küçük bir nefes
Karalanmış bir satırın
Ardında kalan mistizim
Hangisi daha derinler de
Özlem mi?
Karanlığın asil dostu
Bu kocaman karanlık
Sensizlikle nasıl aydınlanacak
Daha bir zifiri siyahlık
Sardı her yanı
Gel artık
Bir yerlerde
Bir şeyler
Yetim kaldı
Sen varken her yan
Güneşin sıcaklığıyla doluydu
Yoksun ya
Her yan ayaz
Zemheri gibi

HEVAL DEMİR